واقعا مددکار بود. وقتي مي رفت خونه شهدا و مثلا مي ديد مادر شهيد نشسته کنار حوض و ظرف مي شوره، اونم چادرش رو مي زد به کمرش و مي نشست کنارش به ظرف شستن.اصلا اهل اين نبود که حالا چون مددکاره و از بنياد اومده خودش رو بگيره.حتي يه ذره تکبر تو وجودش نبود.هميشه مي گفت:«مددکار واقعي کسيه که بره سراغ مردم و تو درد و رنجشون شريک بشه.مثل يه روحاني که اگه بشينه تا مردم برن سراغش،روحاني نيست.» {شهيده مريم فرهانيان}

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: